Unudulmuş dünənlər

Adi : Unudulmuş dünənlər
Hekaye: Heç kimə lazım deyil köhnə mahnılar , onları əvəz
edən yalanlar var artıq .Unutduq və itirdik ən gözəl
gerçəklikləri. Biz eyni insanlar , amma ayrı
yalanlara aldanan kəslərik . Bu şəhər bizim
deyil ,artıq küləklərdə dəyişib , öz istiqamətini.
Təbiətidə satın aldılar , çox qorxuram , mənə
yetişməklərinə bir şey qalmayıb. Aman Allah bu nə
müharibədi ? Xahiş edirəm icazə vermə , mənidə
öz oyunlarına daxil edib ,qurduqları planların
qurbanı etsinlər . Çox iyrənc səsim var ,çox
yorğunam . Böyüdükcə hər şeyi itirirəm, böyümək
buyumuş ?
- Bu şəhərdə itirdik özümüzü , sərhədləri aşıb
keçdik artıq .Daha məndə vecsizləşərəm , sevgini
üç - dörd qadına satmaq üzrəyəm ...
- Bəs planlar harda qaldı ?
- Axı, hələ sarı saçları olan gözəl bir qız
sevəcəkdim ,noldu , İlahi bizə noldu ?
- Gözəl bir qızın əlindən tutub xəyallar qurmaq
üçün böyümək istəmişdim , belindin tutub , bir
günlük dad çıxarmaq üçün deyil.
- Bu millətdə abır qalmadı , itirdilər , insana məxsus
olan hər bir hissi ,hər bir duyğunu. Allahım elə bir
yağış yağdır ki , bu dünyanın üzərinə , itirdikləri hər
bir hiss üçün əzab çəksinlər.Çox mənasızdır
günüvü parklarda keçirib , maraqsız bir maraq
üzərində çalışmaq.
- Allahım yoxsa sən belə olmasını istəmisən ?
- İlahi mən nə danışıram?!
- Mənə nə, o məxluqlara görə fikir çəkim ?!
- Amma ən yaxın sandığım insanlarında belə
olduğunu görəndə. ... Bəlkə mən səhv
düşünürəm ?! Mən seçilmək məcburiyyətində
deyiləm , onlardan biri olmaq üçün hələ gec deyil
bəlkə.. .. ?
- Nə vaxtsa hər şeyi dərk edib , geriyə
boylananda , nələri yarımçıq tullayıb gəlmişik ?! -
deyə özümüzü lənətləyəcəyik... Keçmişə bir gün
qayıdıb, o hissləri keçirmək lazım,möcüzəvi və
heyratamiz hisslər ölkəsinə , yəni
uşaqlığımıza.Məktəb vaxtlarını , yağan qarı , ilk
sevdiyin qızı , radioda oxunan musiqini, yenidən
görüb, yenidən hiss etmək .. .. Gözəl olmazmıydı
dostum?
İnsan yüz yaşa kimi ömür sürə bilər , amma on beş
yaşdan sonra hisslərinə vida edir, çünki artıq
böyümüş olur .
- Böyümək ala biləcəyimiz ən böyük cəzadı və
biz o cəzanı hər gün qazanırıq , ömür sürərək . Niyə
ən böyük cəzalara qatlanıb, quru sözlərin bizi bir
ömür yaşadacağına inanırıq ?
- Ən şirin uşaqlıq xatirələrini ,ən acı gerçəkliklə
əvəz etmək nə dərəcədə düzgündür ?! Anlamırıq
heçnəyi , dünənləri unutduq biz ! Əslində həmin
dünənlər idi , kimliyimizi gerçəkləşdirən .Qısqanc
ruhumuz, özümüzə xəyanət etdiyimiz üçün , bizi
bağışlarmı sanırsınız ?!
- Əsla !
- Gözləmədiyimiz zərbələr bizə nə şirin oldu
belə ?! Susuruq, ağıllı insanıymışıq kimi .
Unutmayın, əsla unutmayın ki , bir gün bu yazıları
unudacaqsınız!